17/11/2011

Wielce nam panujący Donald Tusk przedstawił opinii publicznej skład nowego rządu. Sporą część społeczeństwa zaskoczyła nominacja kilku osób na stanowiska szefów resortów, m.in.:

Jarosław Gowin jako minister sprawiedliwości -> szanuję Gowina, ale uważam że szef resortu sprawiedliwości powinien mieć jednak prawnicze wykształcenie by sprawnie i swobodnie obracać się w prawniczym świecie kodeksów, paragrafów a przede wszystkim po to by skutecznie podejmować decyzje i odpowiadać za poszczególne sprawy.

Joanna Mucha ministrem sportu i turystyki -> nawet mi się nie chce gadać/pisać w tym przypadku; kobieta bladego pojęcia nie ma o sporcie a zostaje szefem ministerstwa z nim związanego. Przed Polską Euro 2012, impreza bardzo istotna dla kraju, a osobą która będzie również za nią odpowiedzialna zostaje jest ktoś kompletnie nie znający się na niczym.

Sławomir Nowak szefem resortu infrastruktury -> byłem pewny, że Tusk będzie chciał zrehabilitować się za działania Grabarczyka i na jego miejsce powoła kogoś kompetentnego i mającego podstawy do kierowania infrastrukturą w Polsce. Ale nie, przecież musiał nas pan premier zaskoczyć; efektem jego decyzji będzie jeszcze gorszy stan polskiej infrastruktury.

Potwierdza się pewna przypadłość, bardzo popularna ostatnio w polskiej polityce. Chcesz coś osiągnąć? Chcesz być dopuszczonym do koryta? Chcesz rządzić? Nie musisz mieć odpowiedniego wykształcenia, nie musisz znać się na tym, na czym znać się powinieneś; wystarczy że będziesz tylko chwalił premiera i nie negował jego nieomylnych decyzji. Wielb i chwal go a skorzystasz na tym! To tyczy się nowego “składu” Tuska (no może poza posłem Gowinem). Wypada tu zacytować słowa redaktora Rafała Ziemkiewicza, który jako jeden z nielicznych odważnie potrafi jeszcze opisywać to co naprawdę się u nas dzieje; słowa te pochodzą z najnowszego wydania “Polactwa” i dobitnie obrazują obecną sytuację:

“Jak na razie demokracja okazała się u nas chocholim tańcem, w którym politycy, zamiast cokolwiek zaoferować, poczuli się zmuszeni pląsać w lansadach wokół prymitywa, schlebiać mu, łasić się do niego i na wyścigi przedkładać to właśnie, co powinno mu się najbardziej spodobać: że jest wspaniały, że wszystko mu się należy i że będzie mu lepiej bez żadnego wysiłku, nie będzie trzeba nic zmieniać, ponosić żadnych wyrzeczeń ani schylać grzbietu. (…) Zamiast liderów, mężów stanu zdolnych gdzieś na prowadzić mamy poprzebieranych za przywódców pętaków, których stado pędzi przed sobą w przypadkowych kierunkach. Może im samym wydaje się, że dokądś prowadzą, może nawet tak to wygląda z zewnątrz, jeśli nie przyglądać się zbyt długo ani uważnie. Ale tak nie jest.”

Cytat długi ale trafny.